Ewelina Salnik W I czytaniu

|

14.10.2025 00:00 GOSC.PL

Rz 1, 16-25 

Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła (Rz 1, 20)

To bardzo kuszące - sprowadzić Boga do ludzkich wyobrażeń, dopasować Wszechmocnego tak, by nie przekraczał już przyjętych przez człowieka schematów i przyzwyczajeń. Zwykle wynika to z potrzeby bezpieczeństwa, by pozostać w tym, co znane, jednak cena jest ogromna: minięcie się z pełnią istnienia Boga. Tworząc sobie bożki, „zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny” (w.23). Dlatego chrześcijaństwo to droga dla odważnych, którzy gotowi są zmierzyć z największym oporem w swoim życiu - z samym sobą; własnymi wygodami i ograniczeniami. By z otwartym sercem i umysłem wpatrywać się w Boga, a we współpracy z Nim rozciągać samego siebie do Jego planu i perspektywy. To właśnie proces powrotu do głębi istnienia; życia, które zamierzył dla człowieka Stwórca. Odkrywając prawdę o sobie, wzrastać do pełni powołania, przeznaczonego jeszcze przed momentem narodzin. Tak, by niewidzialne przymioty Boga, stały się jawne przez Jego dzieła w moim życiu. (w.20). Jak dzisiaj zniekształcam prawdę o Bogu w swoim życiu? 
 

 

ks. Tomasz Trzaska Ewangelia z komentarzem

|

14.10.2025 00:00 GN 41/2025

Łk 11, 37-41

Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.

Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».

Wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Łk 11,39b

Jezus wskazuje, że prawdziwa czystość rodzi się nie z zewnętrznych gestów, ale z przemiany serca. Człowiek może starannie pielęgnować pozory, w tym zewnętrzne gesty pobożności, a równocześnie w głębi siebie może nosić egoizm, gniew, pychę czy nienawiść. Jałmużna, o której mówi Chrystus, to nie tylko materialny dar, lecz otwarcie wnętrza na drugiego człowieka. W ten sposób nie tylko wzrastamy w miłości bliźniego, ale także w wierze i człowieczeństwie. Nie chodzi więc o podważanie sensu praktyk religijnych, lecz o to, by nie były pustym rytuałem. Autentyczna wiara wyraża się w hojności serca, które dzieli się tym, kim jest i co posiada.

 

Radio eM Święty na dziś

Serce, które jest czujne i spokojne zarazem. Tęsknota, która daje impuls do pokonywania przeszkód. Nowa perspektywa, z jakiej widzi się świat. Jaką moc uskrzydlania człowieka ma miłość! A jeśli jest to jeszcze miłość wieczna, zakorzeniona w Bogu, wtedy dziać się mogą prawdziwe cuda. Tak jak w przypadku pewnej urodzonej w Burgundii w połowie XVII wieku dziewczynki. Szybko straciła rodziców, poważnie chorowała, całe swoje nastoletnie życie spędziła wśród ludzi, którzy nie potrafili okazać jej czułości. Gdy głód miłości, który odczuwała w swoim wnętrzu, przekroczył to, co przyjąć może drugi człowiek, postanowiła ofiarować go Bogu w klauzurze. Wstąpiła zatem do zgromadzenia Sióstr Wizytek. Nie minęły dwa lata, a 27 grudnia 1673 roku, w uroczystość św. Jana Ewangelisty, w czasie pełnej czułości osobistej adoracji Najświętszego Sakramentu, po raz pierwszy objawił jej się Jezus. Wziął jej zbolałe serce i na moment zanurzył w Swoim. To doświadczenie miłości bezwarunkowej w połączeniu z uświadomieniem sobie, jak bardzo inni tego stanu nie znają, ba nawet jak ów dar odrzucają, to właśnie całkowicie zmieniło jej życie. Stała się odtąd nie znającą przeszkód orędowniczką Bożej miłości, której wyrazem było właśnie Najświętsze Serce Jezusa i jego kult. Tak do historii przeszła Małgorzata Maria Alacoque, którą przyjęta Boża miłość uczyniła świętą.

 

Redakcja Na początku było Słowo

|

14.10.2025 06:10 GOSC.PL

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI