Wj 23,20-23

Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi. Wj 23, 20

Aniołowie – współczesny świat kwituje to słowo ironicznym, pełnym zażenowania uśmieszkiem, odsyłając tę rzeczywistość do krainy baśni.
Tymczasem „istnienie istot duchowych, niecielesnych, które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami, jest prawdą wiary. Świadectwo Pisma świętego jest tak oczywiste, jak jednomyślność Tradycji – naucza Katechizm Kościoła katolickiego – Jako stworzenia czysto duchowe aniołowie posiadają rozum i wolę: są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi”.

Występują już na pierwszych stronach Biblii. Strzegą raju, chronią Lota, ratują Hagar i jej dziecko, nawiedzają wątpiącego Abrama, towarzyszą prorokom, a śpiący Jakub widzi ich wchodzących i schodzących po drabinie łączącej Niebo z ziemią. W Nowym Testamencie zwiastują nowinę o narodzinach Mesjasza, usługują Mu na pustyni, pocieszają przerażonego Jezusa w Ogrójcu i oznajmiają Jego zmartwychwstanie.

Są przeźroczyści, nie zatrzymują Bożej laski. Jak błyskawice przenoszą Jego Słowo z miejsca na miejsce. Pokorni prześcigają się w służbie i zrobią wszystko, by nie przesłonić blasku Najwyższego. Na kartach Biblii długo nie zdradzają swych imion, a gdy już je poznajemy, okazuje się, że to komplementy szybujące w stronę Najwyższego. 

Samo słowo anioł wywodzi się z greckiego angelos – posłaniec, emisariusz i znaczeniowo bliskie jest hebrajskiemu słowu malak, jakim w Biblii określa się duchy niebiańskie.

Choć półki sklepów z dewocjonaliami zalegają figurki przedstawiające pulchniutkie aniołki z mikroskopijnymi skrzydełkami, a podobne rzeźby uśmiechają się rubasznie w barokowych kościołach te popularne wizerunki nie mają nic wspólnego z biblijnymi obrazami potężnych, pełnych mocy aniołów.

 

Mt 18,1-5.10 

W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?”

On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.

Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie”.

Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych. Mt 18,10a

Nie chciej znaczyć; zgódź się na to, by być jak dziecko, czyli zgódź się być w tym świecie niewiele znaczącym – wzywa dziś w Ewangelii Jezus. I przyjmij dziecko, czyli wszystkich niewiele w tym świecie znaczących – tłumaczy dalej; niech twojej głowy nie zaprząta wyścig o społeczną pozycję. No i w końcu to ostrzeżenie, by małymi, dziećmi, nie gardzić; ich opiekunowie – aniołowie – są bardzo blisko samego Boga. Nie gardź więc dziećmi – ostrzega Jezus. Czasy mamy takie, że na już narodzone dmuchamy i chuchamy. Gorzej z tymi, które już są, istnieją, ale jeszcze się nie narodziły. Wobec nich pogarda kwitnie. A ich aniołowie są blisko Boga. On te zbrodnie widzi.

Skrzydlate postacie z obrazków nad łóżkiem i z barokowych ołtarzy nie bardzo pasują do naszej rzeczywistości. Może dlatego modlitwy do aniołów najczęściej odmawiają dzieci? Dorośli co najwyżej napomykają coś o anielskiej dobroci lub cierpliwości, zupełnie jakby dzisiejszy patron, Anioł Stróż, był postacią z pobożnej bajeczki. A przecież aniołowie są wśród nas na co dzień. Są z nami od momentu naszego pojawienia się na tym świecie i trwają na posterunku aż do samego końca. Pomagają w drodze do świętości i walczą o nas, gdy schodzimy na złą drogę. Jasne, że zdarza nam się ich pomoc przeoczyć, są przecież duchami, a my mistrzami w zamykaniu oczu serc i zatykaniu uszu sumień. No i mamy jeszcze do dyspozycji najcięższy oręż – naszą wolną wolę. Ale nawet gdy wytoczymy to działo, nasz Anioł Stróż nie zrejteruje, nie porzuci swojego posterunku po naszej prawicy. Nie uczyni tego, bo jest przecież aniołem, posłańcem Boga do jego ukochanego dziecka. Może więc warto zobaczyć w sobie raz jeszcze owo dziecko i odtąd każdego ranka powtarzać za św. Janem Marią Vianneyem: „Dzień dobry, Aniele Stróżu, dziękuję, że przy mnie czuwałeś, polecam ci dzisiejszy dzień, wszystkie spotkania i wszystkich ludzi"?

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI