ks. Rafał Bogacki W I czytaniu

|

19.09.2025 00:00 GOSC.PL

1 Tm 6,2c-12

„Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobywaj życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.” 1 Tm 6,12

Pisząc do Tymoteusza, ucznia i towarzysza odbytej niegdyś drogi, Paweł przestrzega przed nieuporządkowanym stosunkiem do dóbr. Wzywa do pracy nad sobą; nie tyle nad stanem posiadania, ale nad odniesieniem do tego co się ma. Zachęca też, by na wszystko spoglądać z perspektywy wieczności.
Pełnia naszego życia nadejdzie po zmartwychwstaniu, jednak nasza wieczność wydarza się dzisiaj. Każda nasza decyzja ma na nią wpływ. Każdy nasz czyn jest jej przygotowaniem. „Dla ludzi połączonych z Bogiem, czas jest zamaskowaną wiecznością” - pisał Abraham Heschel. Nasze decyzje, zamiary i czyny są jak dokładanie kolejnych cegieł do budowanego latami domu. Ostatecznie chodzi o wolność serca i zgodę na braki. O nieużywanie religijności jako środka do osiągnięcia doraźnych korzyści. Nasz stosunek do dóbr ujawnia nasze myślenie o życiu wiecznym. Każde nieuporządkowane przywiązanie może być kulą u nogi i ostatecznie jakąś formą niewolnictwa. Natomiast każdy porządek wprowadzany we własne życie jest krokiem na drodze do chrześcijańskiej dojrzałości. „Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść”.
 

 

Magdalena Jóźwik Ewangelia z komentarzem

|

19.09.2025 00:00 GN 37/2025 Otwarte

Łk 8,1-3

Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet… Łk 8,1-2

Głoszenie królestwa wymaga wspólnoty pełnej osób wyposażonych w różne dary i charyzmaty. Jednak nie każdy w tej wspólnocie ma taki sam potencjał czy możliwości. Wspólnoty potrzebują liderów, osób posiadających naturalny charyzmat przywódczy. Ważni we wspólnocie są też prawie niezauważalni, ale zaangażowani uczestnicy różnych przedsięwzięć. Milcząco wspierający, znikający z listy podziękowań, czy niewysuwający się na pierwszy plan. O wielu takich, drugo – i trzecioplanowych towarzyszach Jezusa mówi dzisiejsza Ewangelia. Nie ma nic złego w byciu niezauważonym, czy unikającym rozgłosu, najważniejsze, by być wśród tych, którzy idą za Jezusem.

 

Radio eM Święty na dziś

Neapol. Miasto we Włoszech u podnóży Wezuwiusza. Duże, piękne i niebezpieczne. To tam powstała niesławna Camorra, która od roku 1820 roku obficie przelewa krew na neapolitańskich ulicach. To tam również swoje miejsce spoczynku znalazła krew, która pulsuje nie mogąc doczekać się… zmartwychwstania. A przynajmniej tak wyraził się boloński kardynał Lambertini, przyszły papież Benedykt XIV, o relikwiach dzisiejszego patrona. Dwie ampułki, których zawartość kilka razy w roku na oczach wiernych zmienia swoją konsystencję z zaschłej przed wiekami w płynną. Krew św. Januarego. Idealna relikwia dla krewkiego miasta, nieprawdaż? Ale też i sam św. January wydaje się być postacią jakże pasującą do ludowej pobożności mrocznych zaułków Neapolu. To wszakże biskup pobliskiego Benewentu, który na wieść o tym, że jego przyjaciel i diakon, Sozjusz, został zadenuncjowany jako chrześcijanin i uwięziony, udał się do lochu, w którym go trzymano, by go podtrzymać na duchu. Mógł, a nawet powinien uciekać, skoro złapano jego bliskiego współpracownika. A on z zimną krwią wszedł w paszczę lwa i zginął 19 września 305 roku w czasie prześladowań za cesarza Dioklecjana. Tak, odwaga biskupa Januarego i jego poczucie braterstwa wielu może imponować, ale nie to uczyniło go świętym. Sprawiła to krew, którą przelał dla Chrystusa. Jego własna, a nie jego wrogów.

 

Redakcja Na początku było Słowo

|

19.09.2025 09:29 GOSC.PL

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI