Mi 5,1-4

A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich (Mi 5,1)

Może to przypadek, a może celowy zabieg redaktora dzisiejszego I czytania: słuchamy proroctwa zaczynającego się od zapowiedzi, że Mesjasz wyjdzie z najmniejszego (najmniej znaczącego, może i nawet pogardzanego) plemienia, a kończącego się na obietnicy, że „On będzie pokojem”. Jak gdyby słowo chciało nam kolejny raz przypomnieć nie tyle o pokorze, małości, ubóstwie, niedosycie jako wartościach samych w sobie, ile o pewnej zależności logicznej: to najmniejsi tego świata dają gwarancje pokojowe. Nie możni, nie bogaci, nie mający możliwości poszerzać swoje wpływy – to zawsze prowadzi do kolejnych konfliktów i wojen. Tylko ci, od których nic nie zależy, po których nikt niczego się nie spodziewa, w naturalny sposób „uspokajają nastroje”. To również słowo o tym, że tylko w Chrystusie uspokojenie znajdują wszystkie nasze tęsknoty, głody, niedomagania, braki. To prosta droga do pokoju, który nie tylko daje, ale którym jest sam Bóg.

Mt 1,1-16.18-23 

Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.

Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Żary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.

Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Eze-chiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.

Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.

Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.

A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emanuel”, to znaczy „Bóg z nami”.

Rodowód Jezusa Chrystusa… Mt 1,1-16

Rodowód Jezusa, zamieszczony na początku Ewangelii Mateusza, rozpościera przed nami wielość imion i historii. W ciągu wieków, przez konkretne osoby i ich biografię, Bóg przygotowuje grunt na przyjście swojego Syna. Dobro miesza się w nich ze złem. Grzech z przebaczeniem. Ufność i wiara z nieufnością i niewiarą. Miłość z nienawiścią. Bóg w swej pedagogice uczynił wiele, aby człowiek był zdolny przyjąć Dobrą Nowinę.

Na końcu, niejako w przededniu najważniejszych wydarzeń, uczynił ostatni krok: dał życie Tej, która jako Niepokalanie Poczęta dziewiczo pocznie i porodzi Jego Syna. Jej życie daje nam Jego życie. Bogu niech będą dzięki za ten dar.

  Bł. Alan de la Roche brewiarz.pl Dzisiaj w liturgicznym kalendarzu świętujemy urodziny. Ale nie te dla nieba, jak to zwykle ma miejsce w przypadku historii świętych, tylko te dla ziemi. Zwyczajne ziemskie urodziny. Choć biorąc pod uwagę solenizantkę to owa zwyczajność może być przez niektórych kwestionowana. No bo jak o Maryi i jej życiu można mówić w ten sposób. Ano można, a nawet trzeba. I taka też była intuicja Kościoła, gdy w VI wieku upowszechniał liturgiczne obchody Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Z jednej strony mamy bowiem w jej osobie do czynienia z Bożą Rodzicielką, z drugiej natomiast ze zwykłym człowiekiem. Niepokalanym grzechem pierworodnym, to fakt, ale posiadającym również wolną wolę, uczucia czy rozterki. Jeśli ktoś uważa, że Bogurodzica nie męczyła się pracą, nie pociła przy wysiłku i nie miała swoich marzeń czy bolączek, ten chyba zapomniał co było istotą Zwiastowania. Oto Boży Posłaniec oznajmia zwyczajnej dziewczynie z Nazaretu wolę Bożą, a ona po zastanowieniu odpowiada : tak, wierzę, ufam, daję posłuch Twemu Słowu. Decyzja, a nie determinacja. Warto rozważać tę tajemnicę wiary i jej konsekwencje nie tylko od święta. I tutaj z pomocą wszystkim chętnym przychodzi inny dzisiejszy patron. Bretończyk z urodzenia, dominikanin z powołania i czciciel Maryi Panny z potrzeby serca. To właśnie on, usprawnił przedmiot, który krzyżowcy przywieźli ze sobą z Ziemi Świętej, a dla którego chrześcijańskie zastosowanie znalazł między innymi kartuski mnich bł. Dominik z Prus. Mowa oczywiście o różańcu, a właściwie o Psałterzu Maryi, dzięki któremu niepiśmienni wierni mogli codziennie włączać w Liturgię Godzin Kościoła. Odkrycie modlitwy przy pomocy sznura z koralami to zasługa rycerzy wracających z wypraw krzyżowych. Powiązanie tej modlitwy z rozważaniem życia Jezusa i Maryi to teologiczna intuicja bł. Dominika z Prus. Ale nadanie temu przejrzystej struktury - 15 dziesiątek, które razem tworzą 150 pozdrowień anielskich i 15 tajemnic do rozważania, a do każda zaczyna się od Modlitwy Pańskiej – otóż, ten kształt który znamy do dziś to właśnie sprawka dzisiejszego patrona. Gdy dokonał swojego największego dzieła i przekazał je do rozpropagowania założonemu przez siebie bractwu  Różańca świętego w Douai, wtedy przyszedł na niego czas by narodzić się dla nieba. A było to dokładnie 8 września 1476 roku. Czyż to nie cudowny zbieg okoliczności? Wiecie państwo jak nazywa się człowiek, który tak usprawnił rozważanie niezwykłych tajemnic życia pewnej zwykłej dziewczyny z Nazaretu? To błogosławiony Alan de la Roche, kapłan i dominikanin, który choć nigdy nie został oficjalnie wyniesiony do chwały ołtarzy, to otrzymał ten tytuł w wydanej przez Instytut Papieski w Rzymie Bibliotheca Sanctorum.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI