Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab

«Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca». (Ap 11, 10)

Nie jutro, nie za jakiś czas, nie po naszej śmierci. Teraz. To słowo klucz do chrześcijańskiego życia. Bóg przedstawia się przecież jako „Jestem”. 

Thomas Merton pisał, że skoro jest On wszechobecny i nieskończony, to kiedy odejdzie od mej prawej strony, to zbliży się z lewej. Święty Ignacy z Loyoli podpowiadał: „Czy odczuwasz pocieszenie, czy strapienie to Bóg jest i działa”. Teraz. 

„Ważne jest tylko teraz. Jutro i wczoraj mają całkowicie drugorzędne znaczenie” − przypominał o. John Chapman, benedyktyn (1865–1933), a 92–letni o. Joachim Badeni w wywiadzie-rzece opowiadał dziennikarzom: „Przed kilkudziesięciu laty byłem duszpasterzem, ale dziś mnie to w ogóle nie interesuje…”. „A co Ojca interesuje, za pozwoleniem?”. „To, co tu i teraz”. 

Nieustannie na coś czekamy albo odkurzamy wspomnienia z przeszłości. A On jest tu i teraz. Co ciekawe, w hebrajskim języku biblijnym nie używa się czasownika „być” w czasie teraźniejszym. Jeżeli chcemy orzec czyjeś istnienie używamy okrężnych form gramatycznych, by tego czasownika „jest” nie użyć w czasie teraźniejszym. Dlaczego? Bo tym, który „jest” jest tylko Bóg. Tylko On „jest”.