Rz 14,7-12

Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie Rz 14, 7

Przyszedł przed laty na spotkanie wspólnoty i „na dzień dobry” zaczął narzekać. Że wszystkiego ma dość, że chciałby już „wyciągnąć nogi”. W czasie modlitwy ktoś przeczytał fragment listu do Rzymian: „Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana”. Pamiętam jęk zawodu tego człowieka: „Cholera, to już człowiek nie może nawet dla siebie umrzeć?”. Tak było, nie zmyślam.

A już poważnie: w słowie Pawła do Rzymian jest mnóstwo paschalnego światła. I życie, i śmierć należą do Pana. Są w Jego ręku. 

Bardzo poruszyła mnie opowieść o. Adama Szustaka, który na warszawskiej konferencji „Serce Dawida” wspominał odchodzenie o. Joachima Badeniego. Znalem ostatnie słowa dominikanina-arystokraty: „Dziś wieczorem nastąpią zaślubiny…. Wszystko przygotowane… Idę tańczyć”. Nie wiedziałem jednak, że kwadrans wcześniej zapytał przeora krakowskiego klasztoru: „Zawsze chciałem być posłuszny. Czy mogę już odejść?”, a gdy ten poruszony odpowiedział: „Widzę, że już tu ojca nie zatrzymamy”, kilka chwil później odszedł.

 

Łk 15,1-10 

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».

Radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika,  który się nawraca. Łk 15,10

Bogu nie zależy na potępianiu kogokolwiek. Nie chce tego. Podobnie jak innych mieszkańców nieba, Jego też cieszy każdy, kto się nawraca. Choćby z najciemniejszej jamy grzechu wychodził. Wtedy przeszłość już tak bardzo się nie liczy. Bo choć nie da się jej zmienić, nie wpływa na przyszłość nawróconego...

To wielka nadzieja także dla nas, którzy trwamy przy Jezusie, ale przecież bywamy grzeszni i słabi. I ważne dla nas wyzwanie: by nie potępiać tych, którzy zeszli na manowce grzechu. Bo słysząc karcenie, besztanie, pewnie odejdą jeszcze dalej. Tymczasem dzień, w którym Bóg ich znajdzie, może być bliżej, niż nam się wydaje.

Dzisiejszy patron w zasadzie figuruje tylko w Martyrologium Rzymskim. Według niego św. Kalinik i towarzysze byli żołnierzami, obrońcami Gazy w trakcie wojen bizantyjsko-arabskich. Gdy latem 637 Arabowie pod wodzą samego przyjaciela Mahometa zdobyli miasto, dowódca kazał przyprowadzić przed swoje oblicze broniących go żołnierzy. Zaproponował, by tak jak nie tak dawno temu on sam, także i oni wybrali islam. By przyłączyli się do zwycięzców i wybrali nowe wspaniałe życie. Ponieważ św. Kalinik i jego 10 towarzyszy odmówiło wyrzeczenia wiary, zostali uwięzieni, a następnie po przewiezieniu do Jerozolimy, straceni u bram tego miasta w 638 roku. I tu w zasadzie kończy się ich i nasza dzisiejsza historia. Albo skończyłaby się gdyby nie owo greckie, bizantyjskie imię. Św. Kalinik. Ten, który wyróżnia się pięknem. Nie wiem czy w dzisiejszych czasach jego uroda mogłaby kogokolwiek zachwycić, bo jej kanony są mocno zmienne. Ale z całą pewnością pięknem życiowej postawy św. Kalinik się wyróżnia. Odrzucił to, co łatwe, co intratne, do czego był zachęcany i wybrał wierność Chrystusowi.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI