Dz 15, 1-6

Kiedy doszło do niemałych sporów i roztrząsań między nimi a Pawłem i Barnabą... (Dz 5,2).

Mówią, że jeśli ludzie się kłócą, to znaczy, że im zależy. Starcia między różnymi wizjami, odmienne zdania na ten sam temat nie są grzechem przeciwko miłości. problem nie polega na tym, że się kłócimy. Rzecz w tym, w jaki sposób to robimy i jakimi drogami dochodzimy do porozumienia.

W Kościele jest miejsce na spory, bo jest w nim miejsce na różne doświadczenia i historie ludzkie, czasem bardzo powikłane. Tradycja czy charyzmaty? Wierność Prawu czy radość spontanicznego głoszenia? Czy któraś z tych dróg jest bardziej słuszna niż inne? Niekoniecznie. Każda mówi o spotkaniu człowieka z Bogiem i to jest ich wartość bezcenna.

A co zrobić, żeby się w tych sporach "nie pozabijać"? Święty Łukasz pisze: przybyli do Jeruzalem. Zwrócili się do autorytetu apostołów. Usiedli i porozmawiali. Skrajności nie są twórcze. Twórcza jest równowaga. A tę uzyskujemy, jeśli potrafimy ze sobą rozmawiać i wzajemnie się wysłuchać.