MichałObrębski

03.11.2014 20:33

Bardzo piękne słowa, bo prawdopodobnie bardzo piękne, święte życie.

Od razu zastanowiło mnie jednak, czy Pani Małgorzata jest spokrewniona z ks. prof. Franciszkiem Longchapms de Bérier, kapłanem Kocioła katolickiego w Warszawie, na którego mszach miałem wielokrotnie przyjemność być.

Podziękowania dla Autorki tekstu. Świadomość, że wciąż mamy ludzi naprawdę ponadprzeciętnych buduje.

Michał Obrębski
michalKROPKAobrebskiMAŁPKAyahooKROPKAcom

doceń 0
odpowiedz na post 1
- AS
  
  23.01.2015 00:21
  
  Ciocia
  
  doceń 1
  odpowiedz na post 1
  - bratanek
    
    31.01.2015 19:49
    
    To pewnie jako ciocia, wstydzi się za swojego bratanka.
    
    doceń 3
    0
  - ole
    
    03.02.2015 17:41
    
    Szczęściarz, przynajmniej ma się kto za niego modlić.
    
    doceń 2
    0
rodzina zobowiązuje

04.11.2014 08:42

No tak wygląda, że ksiądz specjalista od bruzd genetycznych nie spadł nam prosto z nieba, a miał swoich poprzedników tu na ziemi. Świętość jest obowiązkowa dla każdego, kto chce się dostać do nieba. Ksiądz mając takich poprzedników w rodzinie też pewnie, pomimo krętej drogi po polach pokrytych bruzdami, tam trafi.

doceń 4
odpowiedz na post 0
gryzelda

11.11.2014 01:29

Miałam szczęście i honor poznać Małgosię w stanie wojennym.Byłam wtedy taka młodziutka,miałam zaledwie 20 lat-ale dla Niej byłam na "równym poziomie".Nie zapomnę jak z Blanką wygrzebały ze śmietnika antyczny stół na "lwich łapach" i tak się cieszyły,że takie cudo uchroniły przed spaleniem (wtedy wszystko nadawało się do ogrzania domu).Jaka była pyszna herbata "popularna" przy tym stole! A jakie rozmowy!(i knowania,i myślenie,i...).Ooch, smutne wspomnienia,bo Małgosia naprawdę cierpiała,a była taakaa dzielna-tak "oszukiwała",że ktoś kto Jej nie znał....Wszystko co pani pisze to prawda. Dziękuję.Bardzo przeżyliśmy jej odejście, bo miała przecież wyjechać do Paryża,na leczenie... Dziękuję Małgorzata(i Jacek) Jaśkiewicz(SW Wrocław)

doceń 3
odpowiedz na post 0
gryzelda

11.11.2014 01:40

Miałam szczęście i honor poznać Małgosię w stanie wojennym.Byłam wtedy taka młodziutka,miałam zaledwie 20 lat-ale dla Niej byłam na "równym poziomie".Nie zapomnę jak z Blanką wygrzebały ze śmietnika antyczny stół na "lwich łapach" i tak się cieszyły,że takie cudo uchroniły przed spaleniem (wtedy wszystko nadawało się do ogrzania domu).Jaka była pyszna herbata "popularna" przy tym stole! A jakie rozmowy!(i knowania,i myślenie,i...).Ooch, smutne wspomnienia,bo Małgosia naprawdę cierpiała,a była taakaa dzielna-tak "oszukiwała",że ktoś kto Jej nie znał....Wszystko co pani pisze to prawda. Dziękuję.Bardzo przeżyliśmy jej odejście, bo miała przecież wyjechać do Paryża,na leczenie... Dziękuję Małgorzata(i Jacek) Jaśkiewicz(SW Wrocław)

doceń 0
odpowiedz na post 0

Dyskusja zakończona.

Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.