Wylanie
O tym, jak zachwycić się obecnością Ducha Świętego i przestać traktować Go jako kuriera roznoszącego dary z o. Witem Chlondowskim, franciszkaninem rozmawia Marcin Jakimowicz.
Marcin Jakimowicz: Jan Kowalski przypomina sobie o Ojcu przerabiając na własnej skórze maksymę „Jak trwoga to do Boga”, o Synu Bożym wzdychając „o Jezu!”. A Duch Święty? Jest nieodkryty. Nie doczekał się nawet przysłowia…
O. Wit Chlondowski*: Przez wieki był rzeczywiście nieodkryty, zapomniany, zarezerwowany dla sfer mistycznych czy teologicznych sporów o Filioque. Oczekiwano Jego działania przede wszystkim w łaskach mistycznych. Raniero Cantalamessa pisze, że każdą z osób boskich Słowo Boże łączy z jakimś przyimkiem. Chrystus jest zawsze „przez”, a Duch Święty „w”. „W Duchu Świętym”. Jest jak pisali mistycy „obłokiem”, w który wchodzimy, by poznać Chrystusa i odkryć serce Ojca. Jesteśmy w Nim. Może dlatego często Go nie zauważamy?
Teraz, pijąc herbatę, jesteśmy w Nim?
Tak! Nie zdajemy nawet sobie sprawy z tego, że to On nas teraz łączy, daje nam jedność choć jesteśmy tak inni. To dzięki Niemu rozumiemy się. Zobaczmy jak Jego rola jest pokorna…
Gdy Duch zstąpił na apostołów, każdy mówił innym językiem. To musiało przypominać z zewnątrz chaos, skoro w swym pierwszym kazaniu Piotr musiał przekonywać, że nie jest pijany… Jedność jest możliwa bez różnorodności?
Nie. Duch Święty zawsze prowadzi do jedności w różnorodności. To nie jest komunistyczna „urawniłowka”, gdzie wszyscy muszą być tak samo ubrani i sformatowani. Zobaczmy, jak różnorodny jest świat przyrody, który stworzył Bóg. Ile gatunków ptaków... To jest nadbogactwo! Gatunki wymierają, powstają nowe. Duch Święty zawsze działa nadobficie. A my boimy się tej różnorodności i traktujemy ją jako zagrożenie. Zalęknieni szukamy jednorodności. Widać to już w Księdze Rodzaju przy budowie wieży Babel. Taka jednorodność jest demoniczna, bezosobowa. Kard. Ratzinger pisał o tym, że zły duch stal się nie-osobą. Stał się masą. „Jak masz na imię? Legion”. Niby jest nas wielu, ale nikt nie ma już własnego imienia. Jednorodność, w której kłębi się agresja, przemoc, nienawiść, oskarżanie.
Przeczytaj także:
-
Nieskończona godność każdego człowieka. O. Kupczak OP o nowym dokumencie watykańskim O nowych sposobach naruszania godności człowieka, fetyszach współczesnej kultury i roli Kościoła w przywracaniu prawdziwie ludzkiej cywilizacji (na kanwie deklaracji Dykasterii Nauki Wiary Dignitas infinita) mówi o. prof. Jarosław Kupczak OP, kierownik Katedry Antropologii Teologicznej UPJPII w Krakowie.
-
„Dignitas infinita” – w połowie drogi Ogłoszona przez watykańską Dykasterię Nauki Wiary deklaracja o godności człowieka Dignitas infinita („Nieskończona godność”) to ważny dokument. I bardzo potrzebny zwłaszcza w kontekście współczesnych form ataku na godność ludzi.
-
Alina Petrowa-Wasilewicz: Jest we mnie coś z pozytywistki O misji katolickiego dziennikarstwa i postępowych katoliczkach, których nie chcą znać polskie feministki, mówi Alina Petrowa-Wasilewicz, laureatka nagrody Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Mały Feniks 2024.
-
1 Bp Artur Ważny nowym biskupem sosnowieckim
-
2 Służba to codzienne obumieranie
-
3 Potężna moc
-
4 Źródłem światła jest Bóg
-
5 Być jak Barnaba
-
6 Ruszył Konkurs „Aktywna Parafia” 2024
-
7 Globalny porządek dziobania
-
8 Czy chrześcijaństwo przetrwa?
-
9 Tylko Bóg zna całą prawdę o człowieku
-
10 Duchowni szkolą się, jak pomagać osobom w kryzysie samobójczym
-
11 Wielkie zasługi
-
12 W maju rusza akcja Dzieci Komunijne Dzieciom Misji
-
13 Polska krajem nierówności – to nie daje spokoju
-
14 Prof. Lewicki: Z punktu widzenia Amerykanów zmniejsza się uzasadnienie dla silnego wsparcia finansowego Ukrainy przez USA
-
15 Życie na podglądzie
