Czyli nie niektóre środowiska, tylko rządy. To zupełnie inna kategoria wagowa.

Najlepszym spowiednikiem bez powiązania z Bogiem jest dzisiaj Facebook, Instagram, Twitter, WhatsApp itd. tam są wszystkie grzechy i wypaczenia wiernych zbierane w USA by w odpowiednim czasie je wykorzystać. Algorytmy tych firm potrafią doskonale z niewinnych postów wyciągnąć to co je interesuje.

Dlaczego Kościół uparcie nie widzi różnicy pomiędzy grzechem a przestępstwem? Nikt proszę Pana Redaktora nie neguje prawa Kościoła do własnej doktryny, do tajemnicy spowiedzi itd. Czym innym jest jednak sytuacja przestępstwa. Niestety wszelkie dyskusje odnośnie np. pedofilii, a także wypowiedzi wielu hierarchów, nie widzą tego rozróżnienia. Są grzechy, która są przestępstwami i tutaj powinien być obowiązek zgłaszania odpowiednim organom. Choćby po to, by chronić innych.

Sakrament pokuty wymaga zadośćuczynienia. W przypadku przestępstwa zadośćuczynieniem powinno być oddanie się w ręce sprawiedliwości.

Sama tajemnica spowiedzi jest wytworem ludzkim i jako taka może zostać zmieniona.

Szanowny Panie Redaktorze!
Dziękuję za ten artykuł, który jest pięknym przykładem odpowiedzialnego pouczenia zainteresowanych czytelników przez bardziej świadomego dziennikarza o możliwych następstwach braku zagwarantowania tajemnicy będącej podstawą całkowitej szczerości wobec Boga warunkującej prawdziwe nawrócenie. Piękny przykład tego, że świadomość istoty zagadnienia jest moralnym zobowiązaniem do przekazania rzetelnej informacji.
Oburzające jest, że nie stosuje Pan Redaktor tej zasady do znanych sobie fatalnych następstw braku dramatycznie pilnie potrzebnej pomocy w nawiązywaniu prawidłowych relacji rodzinnych, zawodowych i wspólnotowych osobom doświadczającym problemów homoseksualnych. W artykule https://www.gosc.pl/doc/1586441.Jak-pomoc-homokatolikom/2 zauważa Pan Redaktor, że osoby te żyją „w zamkniętej puszce, z której wyjście nie jest możliwe. Potrzebne jest wsparcie w codziennym środowisku, budowanie zdrowych relacji.” Bez tych relacji rodzą się uzależnienia, podatność na rozwiązłe subkultury, zachowania autodestruktywne, nierzadko kończące się samobójstwem (https://www.gazetaprawna.pl/galerie/814959,duze-zdjecie,1,rzecznik-diecezji-warszawsko-praskiej-dzieduszycki-geje-zyja-o-20-lat-krocej-od-heteroseksualistow.html ). Wie Pan Redaktor, że zapewnienia Episkopatu Polski "Kościół nie zostawia ich samotnych w obliczu życiowych zmagań. Wśród osób, które skorzystały z terapii w katolickich ośrodkach „Odwagi” ponad 30% potrafiło zmienić swą orientację i podjąć życie w sakramentalnych związkach małżeńskich." ( http://episkopat.pl/swiadkowie-ewangelii-zycia/ )” nie są realizowane. Wręcz przeciwnie, duchowni i media katolickie robią wszystko, aby ich samotnymi pozostawić i wystawić na pastwę „Kultury singli, która nie jest w stanie zaakceptować wierności komuś i życia dla niego” (http://www.idziemy.pl/kosciol/znaki-nadziei/ ). Zdaje sobie Pan Redaktor sprawę, że skuteczna pomoc tym osobom w prawidłowej integracji do życia rodzinnego, zawodowego i wspólnotowego uczyni hasła „ideologii lgbt” bezprzedmiotowymi. Widzi też Pan Redaktor, że nagląca potrzeba tej pomocy jest dziś zagłuszana przez walkę ideologiczną – „wojnę kulturową” z ogromną krzywdą osób mających problemy z identyfikacją płciową, ich rodzin i całego społeczeństwa. Milczenie w tej sprawie już od ponad sześciu lat jest ze strony Pana Redaktora przykładem skrajnej nieodpowiedzialności i wielkiej niegodziwości. Proszę o opamiętanie i natychmiastowe naprawienie krzywd.
Z wyrazami należnego szacunku dla Osoby Pana Redaktora
Czytelnik Wierny
PS. Szanowni PT Moderatorzy, Dlaczego wstrzymują Państwo moje komentarze, które w niczym nie naruszają regulaminu forum, ani żadnych innych zasad dozwolonej prawem i uprzejmej dyskusji? Przecież zawsze okazuję szacunek osobie, a wskazanie potrzeby porzucenia niegodziwych zachowań, ma na celu wyłącznie uchronienie naszej cywilizacji przed zgodą na dewiacje oraz na gorszące i zagrażające życiu wykluczenie osób potrzebujących pomocy. Niezawodna pomoc osobom homoseksualnym w prawidłowej integracji do życia rodzinnego, zawodowego i wspólnotowego jest jedynym godziwym i skutecznym sposobem zwalczenia „ideologii lgbt+”.