Najnowsze Wydania
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 43/2025 Dokument:(9469044,Rodzina – sens i stabilność)
Wyszukano wyników: 3630
Powołani na przekór światu. Dzisiejsi klerycy to nie „uciekinierzy od życia”
W czasach, gdy Kościół traci zaufanie większości Polaków, a w mediach królują słowa „kryzys” i „upadek”, wciąż są tacy, którzy – wbrew światu – wybierają seminarium. Nie z sentymentu, nie z przyzwyczajenia, lecz dlatego, że – jak mówią – „Bóg wciąż woła”. I to może być dziś największy znak nadziei: że Jego głos wciąż ktoś słyszy.
„Jestem z pokolenia JP2”. Jan Paweł II – mój prorok nadziei
Jestem z pokolenia JP2. Jestem z tego dumna. Od lat opisuję – jako dziennikarz i naukowiec – globalny wpływ nauczania Jana Pawła II na zmiany wolnościowe i wzmocnienie wiary milionów ludzi na świecie. Ale widzę też Karola Wojtyłę jako światowego lidera, który mierzy się z ogromnym, globalnym wachlarzem spraw. Widzę człowieka z krwi i kości, który odpowiada na bieżące problemy tu i teraz, zawsze przez pryzmat tego, że w przyszłości można ich rozwiązanie usprawnić, polepszyć, przyspieszyć. Nie tylko w ludzkiej perspektywie. W perspektywie czegoś większego, w perspektywie świata i historii, którymi rządzi Bóg. W tym kontekście widzę w nim „Proroka nadziei”.
Jan Paweł II – mój prorok nadziei
Jestem z pokolenia JP2. Jestem z tego dumna. Od lat opisuję – jako dziennikarz i naukowiec – globalny wpływ nauczania Jana Pawła II na zmiany wolnościowe i wzmocnienie wiary milionów ludzi na świecie. Ale widzę też Karola Wojtyłę jako światowego lidera, który mierzy się z ogromnym, globalnym wachlarzem spraw. Widzę człowieka z krwi i kości, który odpowiada na bieżące problemy tu i teraz, zawsze przez pryzmat tego, że w przyszłości można ich rozwiązanie usprawnić, polepszyć, przyspieszyć. Nie tylko w ludzkiej perspektywie. W perspektywie czegoś większego, w perspektywie świata i historii, którymi rządzi Bóg. W tym kontekście widzę w nim „Proroka nadziei”.
