Jan Paweł II – mój prorok nadziei
Jestem z pokolenia JP2. Jestem z tego dumna. Od lat opisuję – jako dziennikarz i naukowiec – globalny wpływ nauczania Jana Pawła II na zmiany wolnościowe i wzmocnienie wiary milionów ludzi na świecie. Ale widzę też Karola Wojtyłę jako światowego lidera, który mierzy się z ogromnym, globalnym wachlarzem spraw. Widzę człowieka z krwi i kości, który odpowiada na bieżące problemy tu i teraz, zawsze przez pryzmat tego, że w przyszłości można ich rozwiązanie usprawnić, polepszyć, przyspieszyć. Nie tylko w ludzkiej perspektywie. W perspektywie czegoś większego, w perspektywie świata i historii, którymi rządzi Bóg. W tym kontekście widzę w nim „Proroka nadziei”.
Od tego chciałam zacząć ten tekst. Od perspektywy opartej na znajomości pontyfikatu papieża, który wyrósł z polskich korzeni, by głęboko zapuścić je potem na całym świecie. To tekst o Polaku, rodaku, który wiarą i geniuszem dyplomatycznym wyrwał nas ze szponów komunizmu. Przywódcy duchowym dla katolików na całym świecie. Ale i o przywódcy instytucji, z całym jej bagażem. Z całym ciężarem, jaki spadł na niego, gdy w tejże instytucji w finalnych latach jego pontyfikatu wypłynęły z całą mocą skandale, targające Kościołem do dziś. Znając i badając każdą z tych perspektyw, nie mam żadnych wątpliwości, jak zatytułować ten tekst. „Prorok nadziei” to właściwa perspektywa.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Czytasz fragment artykułu
Subskrybuj i czytaj całość
już od 14,90 zł
Poznaj pełną ofertę SUBSKRYPCJI
Paulina Guzik
