Wyszukano wyników: 783
Komuniści uznali to za „akt wojującego klerykalizmu”. 60 lat temu powstał słynny list biskupów polskich do niemieckich
„Muszę księdzu Kardynałowi szczerze wyznać, że odpowiedź Episkopatu niemieckiego na nasz pojednawczy list (z 1965 r.) rozczarowała nie tylko Polaków, ale i światową opinię publiczną. Naszą tak serdecznie wyciągniętą rękę przyjęto nie bez zastrzeżeń”, pisał z nieukrywanym żalem kard. Wyszyński w liście do kard. Döpfnera w 1970 roku.
Leon XIV: w trudnych chwilach idźmy do Jezusa
Przeżywając rozczarowania i zniechęcenia, czy też doświadczenie śmierci idźmy do Jezusa: On nas może uzdrowić, może dać nam nowe życie. On jest naszą nadzieją! – powiedział Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Kontynuując cykl katechez o uzdrowieniach Jezusa papież omówił dziś wskrzeszenie dwunastoletniej córki Jaira oraz kobiety cierpiącej na upływ krwi (Mk 5, 21-43).
Kustosz Ziemi Świętej: wojna sięga serca Jerozolimy
Nie trzeba rakiet, by wywołać paraliż — wystarczy strach i cisza pustych ulic. „Żyjemy w sytuacji, która zostawia nas także z zapartym tchem, bo nie wiemy, ile pocisków Iran ma jeszcze do wystrzelenia” – mówi franciszkanin, o. Francesco Patton, kustosz Ziemi Świętej, komentując dramatycznie pogarszającą się sytuację na Bliskim Wschodzie po wybuchu nowej odsłony konfliktu Izrael–Iran.
Jakub Pankowiak po decyzji episkopatu: czuję się rozczarowany i oszukany
„Czuję się rozczarowany i oszukany” – mówi Jakub Pankowiak, uczestnik ubiegłorocznego spotkania biskupów z osobami skrzywdzonymi przemocą seksualną. W rozmowie z KAI komentuje decyzję o zakończeniu prac zespołu powołanego przez prymasa Polski i powołaniu nowego zespołu pod przewodnictwem bp. Odera. Opowiada o nadziejach, jakie wiązał z powstaniem niezależnej komisji, o rozczarowaniu działaniami Konferencji Episkopatu Polski oraz emocjach, jakie towarzyszą dziś osobom skrzywdzonym.
Konklawe. Na co właściwie czekamy?
Jedni liczą na Franciszka II, inni czekają na Benedykta XVII, jeszcze inni mają nadzieję na Jana Pawła III, Jana XXIV lub Pawła VII, a ktoś może nawet marzy o Piusie XIII… A gdyby tak nie liczyć od nowa, nie marzyć na nowo, tym samym nie narażając się na mniejsze lub większe rozczarowania, tylko przyjąć nowego Piotra jak brata i przewodnika w wierze, nawet jeśli stanie się kolejnym Innocentym, Klemensem czy Bonifacym?
