Najnowsze Wydania
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 43/2025 Dokument:(9469044,Rodzina – sens i stabilność)
Wyszukano wyników: 378
O jaką liturgię walczymy?
Myślenie o tym, że chrześcijańska liturgia nie może się rozwijać i zmieniać, jest tak samo nieuprawnione, jak pogląd, że idealne w niej jest tylko to, co rzymskie, a to, co pozarzymskie – wyłącznie dopuszczalne. Takie przekonania są w gruncie rzeczy niezgodne z duchem samej liturgii, co więcej – w pewien sposób lekceważą również wartość jej mocno nieformalnych i słabo skodyfikowane starochrześcijańskich początków.
Wroga pobożność
Niestety, chyba nie dziwi nas już fakt, że wrogość to część języka, jakim posługuje się świat. Ale że w taki sam sposób wdarła się ona również do chrześcijańskiego dyskursu – to powinno nas napawać smutkiem i bólem. I nie chodzi już tylko o antyświadectwo, jakim wielu uczniów Chrystusa stało się dla świata, ale o fałsz, w którym żyją, pławiąc się w nim pod dumnym szyldem prawdziwych uczniów Chrystusa.
Druga fala zgorszenia w Kościele
Gdy na moim facebookowym profilu zamieściłem komentarz do wstrząsających wydarzeń, które w latach 1996–2000 miały miejsce w dominikańskim duszpasterstwie akademickim we Wrocławiu, w ciągu dwóch godzin odezwały się do mnie trzy kobiety. Dwie z nich to ofiary nadużyć seksualnych ze strony księży. Trzecia w tamtym czasie formowała się u wrocławskich dominikanów.
Pełzająca schizma w Kościele?
Jesteśmy dziś świadkami coraz częstszych prób podważania autorytetu Papieża i Kolegium Biskupów. Wielu Franciszka nazywa wprost heretykiem, a ostatnio również neomarksistą, powołując się przy tym na prywatne opinie osób – w tym również poszczególnych hierarchów – które mają ewidentny problem, aby pozostawać z nim w jedności.
O „szczekaniu” NATO i błogosławionym „nie wiem” Franciszka
Postanowiłem sobie, że tego wywiadu nie będę komentował zbyt szybko i odczekam przynajmniej kilka dni. Nie tylko dlatego, że natychmiast wokół słów Papieża rozpętał się w Polsce huragan krytyki z wszelkimi możliwymi odcieniami skrajności włącznie, a ja nie zamierzam wpisywać się w swoistą modę na oburzenie. Także dlatego, że nie planuję wchodzić w rolę etatowego obrońcy Franciszka. Chcę natomiast zrozumieć, o co rzeczywiście Papieżowi chodzi, a do tego potrzeba więcej spokoju i nieco dystansu.
