Najnowsze Wydania
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 43/2025 Dokument:(9469044,Rodzina – sens i stabilność)
Wyszukano wyników: 378
Synodalne skrajności
Powoli kończy się etap diecezjalny zainaugurowanego przez papieża Franciszka Synodu „o synodalności”. Co wniósł do rzeczywistości polskiego Kościoła? Co z niego pozostanie? Episkopaty poszczególnych krajów rozpoczynają prace nad syntezą gromadzonych przez ostatnie miesiące materiałów – owoców synodalnych spotkań. Ale już dziś możemy być pewni jednego: owoce będą proporcjonalne do tego, co sami w ów synod włożyliśmy.
Złe duchy nie słuchają, węże kąsają, a trucizna dalej szkodzi
Wśród zaniedbań, z których jako ludzie Kościoła powinniśmy w szczególny sposób zdać sobie sprawę, to wydaje się być jednym z poważniejszych. I bynajmniej nie dlatego, że jest szczególnie bulwersujące lub najbardziej gorszące, ale dlatego, że pozostawia trwałe, głęboko niszczące skutki. Chodzi mianowicie o brak miłości do słowa Bożego.
„Klimat” rozstania z Kościołem
Czy niechrześcijański klimat kulturowy współczesnej Europy to istotny czynnik powodującym wzrost liczby apostazji w Polsce? Taką tezę zdaje się stawiać prof. Jacek Wojtysiak w swoim niedawnym artykule pt. „O apostazji, memach i odporności”, w którym komentuje fragmenty mojego wcześniejszego tekstu: „Wychowani do apostazji”. Teza Pana Profesora, jeśli dobrze ją odczytuję, jest warta pogłębionej analizy, a sam artykuł – na tyle ważny, że pozwoliłem sobie dorzucić jeszcze kilka zdań odpowiedzi.
Religijne symulakry i „katolicki” antydialog
Możemy mieć świetne pomysły na duszpasterska reformę Kościoła, trafne intuicje i spektakularne diagnozy. Możemy mieć nawet szczere chęci i autentyczną wolę zaangażowania w zmiany. Nic z tego. Żadna poważna, autentyczna zmiana w Kościele nad Wisłą nie nastąpi, jeśli nie nauczymy się z sobą rozmawiać.
