Najnowsze Wydania
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 43/2025 Dokument:(9469044,Rodzina – sens i stabilność)
Wyszukano wyników: 378
Piąta kolumna w Kościele?
W teorii wszystko wygląda pięknie. Wy potrzebujecie nas, a my – was. Stanowimy jedno ciało i wzajemnie się uzupełniamy; razem stajemy do posługi, wspierając się w rozmaitych formach zaangażowania i apostolskiej aktywności. W teorii. W praktyce świeccy, którzy pragną aktywniej włączyć się w życie Kościoła, wpływając na jego kształt – chociażby tylko na poziomie parafii – przez pewną część prezbiterów wciąż jeszcze traktowani są z dystansem, podejrzliwością i dużą dozą nieufności. Lista wzajemnych pretensji, oskarżeń i żalów bywa bardzo długa. Problem w tym, że bez gruntownej zmiany w tym obszarze żadne pastoralne nawrócenie tak zdecydowanie postulowane przez papieża Franciszka i żadna trwała, dobra zmiana w polskim Kościele nie będą możliwe.
Cudowny olej Matki Bożej i lwy z Zahle
W ostatnich dniach często wracam do tamtego wspomnienia. Może dlatego, że tak wiele pojawiło się w ostatnim czasie rozmaitych narracji o czasach grozy z Maryją w roli głównej - jako zwiastunką Bożego gniewu i nadciągającej kary. Niby ostrzegającą, ale w taki sposób, że strach się bać. Ja mam w sercu inny obraz i myślę, że w pełni uprawniony, patrząc na to, w jaki sposób Maryja zatroszczyła się o swe dzieci w prawdziwych czasach mroku i grozy, które nadciągnęły niegdyś nad Liban.
Gdy autorytet staje się idolem
Potrzebujemy autorytetów – to oczywiste. I chociaż, jak mawiał św. Tomasz z Akwinu, argument z autorytetu jest ostatnim z argumentów (pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy nie mamy już innych), to przecież właśnie do autorytetów odwołujemy się bardzo chętnie – są dla nas wsparciem, dają poczucie bezpieczeństwa, odgrywają rolę przewodników w niełatwym dla Kościoła czasie. W czym tkwi zatem problem? W tym przede wszystkim, że zbyt często tracimy umiar; że zaczynamy autorytety przekształcać w idoli. A to już – patrząc z perspektywy wiary – sprawa ryzykowna, a nawet niebezpieczna.
Między zgorszeniem a zwiedzeniem
Znasz opowieść o zabłąkanej owcy? I o dobrym Pasterzu, który zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć pozostałych, aby poszukiwać tej jednej? Problem w tym, że w Ewangelii Mateusza nie chodzi po prostu o owcę, która przez swe błędy zagubiła się na drogach wiary i niczym grzesznik odłączyła się od Bożego stada. Greckie słowo planēthē sugeruje, że ta owca została wprowadzona w błąd, zwiedziona.
Czas rozpalania pożarów
Stwierdzenie, że polska młodzież laicyzuje się w bardzo szybkim tempie, to dziś już nic odkrywczego. Szacuje się, że w Polsce w porównaniu z pozostałymi europejskimi krajami proces ten przebiega najszybciej, a odsetek młodych osób deklarujących się jako niewierzące z roku na rok gwałtownie się powiększa. Problem w tym, że nie ma pomysłów na to, co z tym faktem zrobić, albo inaczej – pomysły może i są, ale brakuje determinacji do ich systematycznej realizacji.
Nie musimy wzajemnie spalać się na stosie
Można mieć na ustach setki nabożnych cytatów z Pisma Świętego. Można wiele o Bogu rozmyślać, mnożąc modlitwy, nauczania, uwielbienia. Jednocześnie, paradoksalnie, w tym samym czasie ci sami pobożni chrześcijanie potrafią w sercu pielęgnować wrogość względem swoich braci w wierze, formułować krzywdzące wyroki i odsądzać ich od czci i wiary – oczywiście, w imię prawdy i pod szyldem chrześcijańskiej miłości. Doskonałym przykładem jest ostatnie ekumeniczne spotkanie z papieżem grupy chrześcijańskich przedstawicieli wspólnot charyzmatycznych (biskupów, prezbiterów, pastorów oraz świeckich liderów). Wydarzenie historyczne, niezwykłe, a jednocześnie przez niektórych surowo skrytykowane – zarówno po katolickiej, jak i protestanckiej stronie.
