Zespół Papa Dance miał trochę trudniejszą sytuację niż Maryla Rodowicz, bo musiał przypomnieć się słuchaczom po kilkunastu latach nieobecności na scenie. Najpierw muzycy wrócili jako grupa pop-rockowa, gitarowo-perkusyjna, nie udało im się jednak odzyskać nawet połowy dawnej popularności. Nowa płyta, zatytułowana Bezimienni, jest przedsięwzięciem bardziej przemyślanym, a jednocześnie ukłonem w stronę młodszych fanów.

Zmieniło się wszystko – od nazwy, przez wizerunek sceniczny, po muzykę. Papa D znów gra muzykę taneczną, ale opartą na nowoczesnym, elektronicznym brzmieniu. Niestety, ostateczny efekt niespecjalnie odbiega od sieczki dominującej w dyskotekach i na listach przebojów. Z małymi wyjątkami: utwory „Wyspa” i „Moje miejsce” to naprawdę ładne ballady. Dochodzą w nich do głosu także gitara solowa i smyczki. Dwie jaskółki jednak wiosny nie czynią.