Szwajcarska precyzja

O politycznej niepoprawności polskiej zakonnicy, która podpadła szwajcarskiemu wymogowi tzw. neutralności światopoglądowej (zob.: Polska zakonnica zdyskryminowana w Szwajcarii) dowiedziałem się dosłownie parę dni po tym, jak obejrzałem dokument poświęcony człowiekowi, który w Szwajcarii uważany jest za "Ojca Ojczyzny". Chodzi o Mikołaja z Flüe, którego mediacyjny talent, ustrzegł XV-wieczną Szwajcarię od wojny domowej.

I zacząłem się zastanawiać, jak to radzą sobie owe tęgie neutralne głowy, kiedy przychodzi im mierzyć się z historią kraju. Czy szwajcarska precyzja znajdująca odzwierciedlenie w zegarach, wymownie uzmysławiających fakt przemijania i związane z nim zmiany, przekłada się jeszcze na rzetelny przekaz o rzeczach minionych? Czy też na potrzeby bożyszcza neutralności dokonuje się np. retuszu życiorysów narodowych bohaterów, serwując je podziurawione jak szwajcarski ser? (taka kuriozalna sytuacja dotyczy ostatnio Słowacji - zob.: Niewygodne pytanie). Czy też mamy do czynienia z novum: precyzją neutralności?

Czy ŚWIĘTY Mikołaj z Flüe (kanonizowany w 1947 r. przez Piusa XII, i ogłoszony patronem Szwajcarii), radca stanu, sędzia który spłodził dziesięcioro (!) dzieci, a potem opuścił je i żonę (to by może uszło uwadze "neutralnych", bo przecież to taaakie współczesne), aby zostać pustelnikiem (to już opresyjna konotacja religijna), a jako pustelnik cieszył się powszechnym autorytetem również ws. wagi państwowej (zapewne poobwieszany znakami "religijnej opresji") nie narusza współczesnego arcywydumanego porządku rzeczy?

Pewnie, że narusza. I pewnie byłby dziś szczególnie niebezpiecznym religijnym agresorem, zważywszy na przypisywane mu słowa: „Niech imię Jezusa będzie waszym pozdrowieniem, niech Duch Święty będzie waszą ostateczną zapłatą”. Cóż za bezczelny fundamentalistyczny imperatyw... I to w Szwajcarii!

No dobrze, dość tych złośliwości. Wszak sam święty z Flüe człowiekiem pojednania i pokoju był. Pozostały po nim świadectwa epoki i duchowy testament, którym jest modlitwa brata Niklausa von Flüe:

Mój Panie i mój Boże, oddal ode mnie wszystko to, co mnie oddala od Ciebie.
Mój Panie i mój Boże, daj mi wszystko, co mnie przybliża do Ciebie.
Mój Panie i mój Boże, odwiąż mnie ode mnie samego, abym oddał się cały Tobie.

A jak naprawdę rzecz się miała z rozstaniem z małżonką, którą kochał po kres swych dni? Iście niepoprawnie. O tym między innymi opowiada poniższy film:

Mikołaj z Flue. Budowniczy pokoju.
wiara