Wyszukano wyników: 2036
Radość ze zbawienia
Radość zastępuje dziś rozrywka. A to nie to samo. Izajasz wzywa:
Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy.
(Iz 35,1-2).
Adwent jest po to, aby odkryć w sobie dziecko, które potrafi szczerze się cieszyć. Nawet w ubóstwie.
Ręce do góry
Przyjdzie tak samo, jak odszedł. A jak odszedł? „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba”. Jezus powróci z rękami wzniesionymi do błogosławieństwa. Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba Dz 1,11
Uzdrowienie w jego skrzydłach
Te same wydarzenia dla jednych będą przekleństwem, źródłem porażającego lęku, a dla innych okazją do dziękczynienia i podniesienia wysoko głowy. W zapowiadanym przez Malachiasza „dniu palącym jak piec” dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach (Ml 3,20).
Kościół jak Jan Chrzciciel
Ten kościół, który ze względu na monumentalną bryłę był zwany katedrą Immerath, ustępuje miejsca kopalni. Może tak z różnych względów musi być, ale ten obraz ma smutną, symboliczną wymowę. „Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: »Oto Baranek Boży«” (J 1,35). Kościół jest jak Jan Chrzciciel – pokazuje na Jezusa. Gdy go zabraknie, kto wskaże Nauczyciela?
Prosto przed siebie
Wybrał kierunek Jerozolima i nie zmienił drogi. Szedł prosto w śmierć. Zdawał sobie z tego sprawę. Zapowiadał przecież uczniom, że „wiele musi wycierpieć, będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie i zostanie zabity”. Za Izajaszem powtarzał:
Uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.
(Iz 50,7)
