Wyszukano wyników: 2036
To, co dawne, minęło
Ostatnim słowem Starego Testamentu jest przekleństwo. „…abym nie poraził ziemi przekleństwem”. Ostatnim słowem Nowego Przymierza jest łaska („Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!”). „Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” (2 Kor 5, 17) – woła zachwycony święty Paweł. Żyjemy w Nowym Przymierzu, zanurzeni w łasce, wolni od przekleństwa. Dzięki Krwi Baranka.
Przyjdź!
Marana tha! – woła z tęsknotą Oblubienica, przygotowująca się na Gody Baranka. Podzieleni, nieufni, zranieni, bombardowani ze wszech stron informacjami zabierającymi nadzieję i podcinającymi skrzydła nie możemy doczekać się zapowiadanej przez Izajasza chwili,
gdy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. (Iz 11,6)
Ostatni będzie pierwszym
„Jak to, on? Przecież przez całe życie żył na bakier z prawem Bożym i omijał kościoły szerokim łukiem. Jego wpuściłeś?”. Czy podobny krzyk nie wyrwie się nam z ust, gdy ujrzymy niebiański „spis lokatorów” i staniemy twarzą w twarz z Tym, którego imienia Izrael nie odważa się wypowiadać? Usłyszymy:
Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną?
Weź, co twoje, i odejdź! Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie
(Mt 20,13-14).
