Barbara Gruszka-Zych
od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio „Nie chciałam ci tego mówić” (2019). Jej zbiorek „Szara jak wróbel” (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży „Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle”, „Zapisz jako…”, oraz książki wspomnieniowe: „Mój poeta” o Czesławie Miłoszu, „Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara” a także wywiad-rzekę „Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem”. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.innymi nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.
Kontakt:
barbara.gruszka@gosc.pl
Więcej artykułów Barbary Gruszki-Zych
Najlepsze treści
-
1 Tylko Bóg zna całą prawdę o człowieku
-
2 Źródłem światła jest Bóg
-
3 Życie na podglądzie
-
4 Być jak Barnaba
-
5 Jak to na wojence ładnie. Czy lukrowanie realistycznego obrazu wojny jest receptą na dobre kino?
-
6 Pijane wahadło
-
7 Podchody wojenne. Czy Iran szykuje grunt do otwartej konfrontacji z Izraelem?
-
8 Sondaż: Dwie trzecie Polaków chce wprowadzenia związków partnerskich, tyle samo jest jednak przeciw adopcji dzieci przez pary jednopłciowe
-
9 Wielkie zasługi
-
10 Duchowni szkolą się, jak pomagać osobom w kryzysie samobójczym
O ziemio niedobra, o ziemio przegrana
Jam ci wierny jak gołąb szybujący w niebo.
O ziemio piękna, o ziemio kochana
Jam ci wierny jak gołąb szybujący w niebo.
O ziemio śląska ziemio
Jam ci wierny jak gołąb szybujący w niebo.
......
Nasza ziemio... Przeżyliśmy tu kupę lat, nigdzie nie wyjechali,
donikąd nie odlecieli. Wierni - przede wszystkim sobie.
Nieraz za gardło chwytał ból, nie mogliśmy wydobyć głosu.
Ziemia czarna, a jednak wspaniała.
Nie byliśmy tu nigdy przegrani. Bo w każdej chwili mogliśmy posłuchać
muzyki Pana Józefa. W mroku Katedry, kiedy w przerwach między dźwiękami,
czasem długimi, pełnymi namysłu,
nie zrywały się oklaski, lecz trwała wspólna cisza.
Żegnaliśmy się też krótko, jak z majstrem, który dobrze wykonał swoją pracę i wychodzi objuczony narzędziami. Zostawiająć nam Piękno. I naprawił duszę...
I my wychodzimy w milczeniu, grać na swoich instrumentach. Tym ludziom, i Tej Ziemi.
Tak jak i On. Nie da się inaczej Dziękować. Panie Józefie.
Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.