J 14, 7-14

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».

Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».

Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię».

Ja jestem w Ojcu… J 14,10

Nie ma strasznego Boga Starego Testamentu i dobrego Boga Nowego Testamentu. Jest jeden Bóg w Trzech Osobach. Jezus mówi Filipowi: gdybyś znał Ojca, rozpoznałbyś Go we Mnie, gdybyś Mnie znał, rozpoznałbyś we Mnie Ojca. Najpierw jest poznanie, a potem wiara, czyli przyjęcie Boga w siebie.

A mając Boga w sobie, będziemy dokonywać wielkich dzieł – bo to On w naszym życiu pokaże swoją potęgę i miłość. Żyjąc z Nim w jedności, będziemy rozpoznawać Jego upodobania, Jego myślenie – i zmieni się charakter naszych próśb – będą zgodne z Jego zbawczym działaniem, dlatego będziemy oglądać ich spełnienie.