J 21,15-19 

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»

Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś baranki moje».

I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?»

Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego: «Paś owce moje».

Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».

Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».

To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? J 21,17

Pomiędzy pierwszym „pójdź za mną” a ostatnim w życiu Piotra wiele się wydarzyło. Był świadkiem cudów i znaków, pięknego i wymagającego nauczania oraz tych zdarzeń, do których Jezus zapraszał tylko najbliższych. Piotr był aktywnym uczestnikiem ważnych momentów w historii zbawienia. Przekonał się na własnej skórze, czym jest misterium paschalne, które kolejne pokolenia chrześcijan będą przeżywać w liturgii. Bagaż doświadczeń oraz spotkanie ze zmartwychwstałym Panem ukształtowały serce Piotra. Teraz Jego miłość i gotowość do pójścia za Jezusem są bardziej pokorne i realistyczne, ponieważ już wie, co to znaczy iść za Nim, a nie obok czy przed.