J 10, 31-42

Żydzi porwali za kamienie, aby Jezusa ukamienować. Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów, które pochodzą od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie kamienować?»

Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie kamienujemy Cię za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga».

Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: „Ja rzekłem: Bogami jesteście?” Jeżeli Pismo nazwało bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić – to czemu wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: „Bluźnisz”, dlatego że powiedziałem: „Jestem Synem Bożym?” Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choć nie wierzylibyście Mi, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu».

I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał.

Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. I wielu tam w Niego uwierzyło.

Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować? J 10,32b

Kamienie przeciw prawdzie, przeciw Jezusowi, przeciw Ojcu. Porwali kamienie. Kiedy człowiek sięga po kamień? Kiedy nie chce słyszeć prawdy. Żydzi mówią Jezusowi: „Chcemy Cię kamienować za to, że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga”. Święty Jan Apostoł odnosi się do tego, kto neguje bóstwo Chrystusa, jak do Antychrysta (1 J 2,18,22-23; 2 J 7). Antychrystusowe herezje pojawiają się w naszych czasach często, mocno i w barwnych przebraniach: Jezus jest wybitną osobą, bratem, przyjacielem, prorokiem, Kriszną, wzorem moralności, ekologiem, pacyfistą, partyzantem lewicowej guerilli. Tylko nie Bogiem i nie jedynym Zbawicielem. Tymczasem on mówi: jestem Synem Bożym, Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu.