Iz 30, 19-21. 23-26

On ześle deszcz na zboże, którym obsiejesz rolę, a pokarm z plonów ziemi będzie soczysty i pożywny. (Iz 30, 23)

Po kolei – w tych dwóch słowach kryje się życiowa mądrość. Bo żeby dotrzeć do celu, zwykle trzeba pokonać kolejne etapy drogi, kawałek po kawałku. Chodzenie na skróty kusi jako ta lepsza (bo łatwiejsza) opcja, ale sprowadzić może (łatwo) na manowce. 
Prorok Izajasz zapewnia, że prośba zostanie wysłuchana „rychło”. Odtąd „nie będziesz gorzko płakał” (Iz 30, 19). Ale o tym, jak bardzo długi (a może jak bardzo krótki) odcinek czasu kryje się pod słowem „rychło”, wie tylko Bóg. Człowiek sieje i czeka. Bo aby pokarm z plonów – jak czytamy dalej – był soczysty i pożywny, trzeba nie tylko obsiać ziemię, ale jeszcze czekać cierpliwie na deszcz. A cierpliwość to również zgoda na to, by ruszyć wreszcie do celu – w odpowiednim momencie i drogą w odpowiednio wytyczonych odcinkach.