Każdy dzień może być „tym dniem”

Iz 29, 17-24

W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widziały (Iz 29, 18)

Patrzę na bezlistne badyle w moim ogrodzie i powtarzam za Izajaszem: „Czyż nie w krótkim już czasie Liban zamieni się w ogród?”. Już za parę miesięcy także moja zagroda zachwyci zielenią i kwiatami. Żeby to uznać, nie muszę być wierząca. A może to ja jestem ogrodem, przymrożonym i suchym, z potencjałem wegetacji?

Izajasz dodaje: „W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widziały”. W dniu w którym Ziemia przyjęła Emmanuela, Boga, który chce żyć  życiem ludzi, wszystkie moje dzienne sprawy, jak ogród, dostały szansę na okazałość i piękno.

Nie mam problemu z wiarą w ożywczą moc wiosny, ale czy mam w sobie entuzjazm na myśl, że moje uszy otworzą się na Słowo Boga, oczy zobaczą Światło Chrystusa, nic mnie nie dotknie, nikt nie przydepnie, bo siłą wzrostu mojego „ogrodu” jest miłość Stwórcy?

Ewangelia wspomina dwóch uzdrowionych niewidomych. Zaraz… tylko dwóch odzyskało wzrok? Ilu chrześcijan przez wieki miało uzdrowione spojrzenie na świat, na siebie samego? Ile razy ja zmieniłam myślenie, bo usłyszałam i uwierzyłam Słowu? Niech każdy dzień jest tym dniem, w którym Ty przychodzisz. Amen.

oceń artykuł