Wielka przeprowadzka, czyli ucieczka 303 ewangelików z małopolskich Kóz. Na pruskim Śląsku założyli Hołdunów

Napołudnie od Katowic – 22 kilometry. Na północ od Bielska-Białej – 50 kilometrów. Na zachód od Krakowa – 77 kilometrów. Na północny wschód od centrum Lędzin – niecałe 2 kilometry. Dziś Hołdunów jest częścią tego miasta położonego w województwie śląskim. W 1770 roku był to obszar pruskiego Śląska, w którym schronienia szukali ewangelicy uciekający z polskiej wsi (choć większość innych współwyznawców została po polskiej stronie). Wyszli pod osłoną pszczyńskich huzarów, ale ochrona okazała się niepotrzebna, bo po drodze nikt im nie przeszkadzał. Dlaczego uciekali? – Byli kalwinami, a na Górnym Śląsku dominowali luteranie. Najbliższa parafia reformowana była aż we Wrocławiu. W Kozach doszło do zmiany właściciela dóbr i jego stosunku wobec protestantów. Nie były to krwawe prześladowania, ale codzienne utrudnienia. Najdotkliwsza była utrata własnej świątyni – drewniany kościół ewangelicki przekazano katolikom – mówi ks. Adam Malina, duchowny ewangelicki, z którym rozmawiam o początkach Hołdunowa. Szukając wolności i miejsca do życia zgodnego z wiarą, kalwini z Kóz osiedlili się na pustym folwarku, zwanym Kiełpowy. Tak narodziła się osada, która przetrwała do dziś. To nie tylko historyczna ciekawostka. To również świadectwo odwagi, determinacji i siły wspólnoty.

oceń artykuł