Bóg zasmucony

Ml 3, 13-20

Bardzo przykre stały się wasze mowy przeciwko mnie - mówi Pan. Ml 3, 13

Tak wiem, sformułowanie proroka z Księgi Malachiasza jest antropomorfizmem, obrazowym przypisaniem Bogu ludzkich cech, emocji czy uczuć. Podobnie jak zwroty o Jego oczach, które „patrzą na sprawiedliwych”, uszach, które „zwrócone są ku ich wołaniu”, prawicy, która „moc okazała”, ramieniu, które „obnażył na oczach wszystkich narodów” (Iz 52,10) czy ustach, które karmią nas każdego dnia („Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Boga”). 

W Biblii czytamy, że można zasmucić Boga, czy Jego Ducha i przyznam szczerze, mocno przemawiają do mnie podobne sformułowania. Może dlatego, że od chwili Wcielenia popularne sformułowanie „nieludzki Bóg” nie ma nic wspólnego z rzeczywistością? Bóg nie przebrał się za człowieka. Stał się nim. 

Czytam skargę odrzuconego Boga „Bardzo przykre stały się wasze mowy przeciwko mnie” i wracam do intuicji Ewagriusza z Pontu: „Nade wszystko módl się o dar łez, abyś przez skruchę zniszczył właściwą twej duszy zatwardziałość, a po wyznaniu nieprawości przed Panem otrzymasz od Niego przebaczenie. Módl się ze łzami skruchy, a każda twoja prośba zostanie wysłuchana”.

 

oceń artykuł