Barbara Gruszka-Zych: Można powiedzieć, że jesteśmy błogosławieni, czyli szczęśliwi, bo znaliśmy Czesława Miłosza.

Jerzy Illg: Mam poczucie, że zostaliśmy obdarowani przez los, mogąc z nim przebywać, żartować, pić wódeczkę, ale przede wszystkim uczyć się od niego. Każde spotkanie z nim było lekcją i nieustającym egzaminem. Jak się miało szczęście obcowania z takim człowiekiem – tak jak ci, którzy wspominali kolacje z Mickiewiczem – to zaciągnęło się dług wdzięczności. Książki „Mój znak” i „Mój przyjaciel wiersz” są dla mnie formą spłacania tego długu. Staram się w nich przybliżyć poetę nie w sposób posągowy, ale jako żywego człowieka.