W zasadzie i wiadomo, o co idzie, i nie wiadomo. Ludzie chwalić wszak mogą nas za różne cechy i postępki. Także takie, z których słusznie powinniśmy być dumni.Czy zatem odrzucenie ludzkiego podziwu – zwłaszcza powszechnego (wszyscy), ostentacyjnego (chwalić was będą) – nie jest formą fałszywej skromności, hipokryzji, świętoszkowatości?