Kiedy syn staje się ojcem

Rdz 12, 1-9

Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę (Rdz 12,1)

Ojciec. Wielki projekt. Trudniejszy (choć nie niemożliwy) do zrealizowania bez własnego doświadczenia bycia synem (nie tylko biologicznie, ale przede wszystkim mentalnie i duchowo). I niemożliwy do wypełnienia bez wyjścia – mentalnego lub dosłownie „geograficznego” – z domu swojego ojca.

Trudno nie czytać dzisiejszej opowieści o Abrahamie w kontekście Dnia Ojca. 

„Uczynię bowiem z ciebie wielki naród”. 

„Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię”. 

Te obietnice, które sprowadzają się do zapowiedzi, że Abraham stanie się ojcem wszystkich wierzących, poprzedza wezwanie, wyrywające wiekowego już człowieka z jego korzeni: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca (…)”. 

Zanim sam staniesz się ojcem, musisz wyjść z domu swojego ojca. To nigdy nie jest zachęta do porzucania swoich rodziców. To zawsze jest pokazanie drogi do wzięcia odpowiedzialności za nowe pokolenie.