Obraz ilustruje wizję św. Benedykta opisaną w Księdze Dialogów papieża Grzegorza Wielkiego. „Gdy nadchodziła już godzina spo­czynku, czcigodny Benedykt zamykał się na gór­nym piętrze swojej wieży (…). Stojąc przy oknie, modlił się do Boga wszechmogącego, gdy nag­le, późną nocą, ujrzał światło, które rozlewając się z góry przepłoszyło nocne mroki i takim blas­kiem jaśniało, że dzień by zbladł przy nim, choć ono lśni­ło wśród ciemności. A gdy na nie patrzył, wy­da­rzy­ło się coś bardzo dziwnego: jak sam później opowia­dał, cały świat ukazał się jego oczom jakby sku­pio­ny w jednym promieniu słońca” – pisał św. Grzegorz Wielki.