Pan Brzeżan w cudnej mieszka okolicy! – pisał Juliusz Słowacki w poemacie „Jan Bielecki”. Rzeczywiście, pagórkowaty krajobraz z połyskującym w dole stawem wygląda malowniczo. Nie na darmo Brzeżany, dawna rezydencja rodu Sieniawskich, nazywane są „małą Szwajcarią”. Żeby zobaczyć je w całej krasie, wspinamy się na wzgórze Storożysko z XVII-wiecznym klasztorem bernardynów. Brama klasztoru okazuje się zamknięta. W kompleksie znajduje się obecnie więzienie dla nieletnich, a kościół, oddany w użytkowanie grekokatolikom, czynny jest tylko w niedziele.

Spoglądamy na domki zbudowane tuż pod klasztornymi murami. Posadzone wokół nich drzewa i rozciągnięte kable utrudniają uchwycenie perspektywy miasta. Chcąc zrobić dobre zdjęcie, trzeba wejść do któregoś z ogródków. Z pomocą przychodzi nam pan Wasyl, sympatyczny Ukrainiec, który nie dość, że pozwala na uwiecznienie widoku, to jeszcze zaprasza nas do swojego mieszkania na ziemniaczki. Jesteśmy lekko zakłopotani tą gościnnością, ale chyba nie wypada odmówić. – Wpadajcie zawsze, jak tylko będziecie w pobliżu – zachęca po ukraińsku gospodarz z uroczym, dwuzębnym uśmiechem.

Remont kościoła gratis

W panoramie Brzeżan, oglądanej z ogródka pana Wasyla, zwracają uwagę dwa elementy: czerwony dach rzymskokatolickiego kościoła śś. Piotra i Pawła i srebrzące się kopuły greckokatolickiego soboru Trójcy Świętej. Nieco na lewo widać jeszcze sylwetkę budującej się właśnie potężnej cerkwi prawosławnej i wieżę ratuszową wyznaczającą centralny punkt miasta. Bo Brzeżany są typowo galicyjskim miasteczkiem, zorientowanym wokół rynku.