Skarb w kruchych naczyniach

1. „Oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili”. Słowo „wątpić” (gr. distadzo) – wyraża myśl o podwójności (gr. dis – znaczy dwa), kiedy człowiek jest trochę na „tak”, a trochę na „nie”. W Nowym Testamencie to słowo pojawia się jeszcze raz w scenie chodzenia Jezusa po wodzie. Piotr chce naśladować Pana, robi parę kroków, ale po chwili tonie.

Ks. Tomasz Jaklewicz

|

04.06.2011 15:00 GN 22/2011

dodane 04.06.2011 15:00

0

Jezus wyciągając go z wody mówi: „dlaczego zwątpiłeś?” (Mt 14,31). To sytuacja dobrze nam znana. Idziemy na Mszę, ale w kościele zastanawiamy się: „Co ja tutaj właściwie robię?”. Wierzymy w Boga, ale wystarczy jakiś szyderczy tekst w gazecie i zaczynamy się chwiać w wierze. Słowa o wątpieniu uczniów pojawiają się w samym zakończeniu Ewangelii, tuż przed ich rozesłaniem. Uczniowie po tylu latach w szkole Jezusa nadal są słabi. A jednak im, słabym, Pan przekazuje misję nauczania. To pocieszające dla nas, słabych. Nie chodzi o to, by szukać usprawiedliwienia, ale by zrozumieć, że trudności w wierze są częścią wiary. Chodzi o to, by oddawać Mu pokłon, nawet wątpiąc.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.