Nowy numer 17/2024 Archiwum

Skarb w kruchych naczyniach

1. „Oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili”. Słowo „wątpić” (gr. distadzo) – wyraża myśl o podwójności (gr. dis – znaczy dwa), kiedy człowiek jest trochę na „tak”, a trochę na „nie”. W Nowym Testamencie to słowo pojawia się jeszcze raz w scenie chodzenia Jezusa po wodzie. Piotr chce naśladować Pana, robi parę kroków, ale po chwili tonie.

Jezus wyciągając go z wody mówi: „dlaczego zwątpiłeś?” (Mt 14,31).  To sytuacja dobrze nam znana. Idziemy na Mszę, ale w kościele zastanawiamy się: „Co ja tutaj właściwie robię?”. Wierzymy w Boga, ale wystarczy jakiś szyderczy tekst w gazecie i zaczynamy się chwiać w wierze. Słowa o wątpieniu uczniów pojawiają się w samym zakończeniu Ewangelii, tuż przed ich rozesłaniem. Uczniowie po tylu latach w szkole Jezusa nadal są słabi. A jednak im, słabym, Pan przekazuje misję nauczania. To pocieszające dla nas, słabych. Nie chodzi o to, by szukać usprawiedliwienia, ale by zrozumieć, że trudności w wierze są częścią wiary. Chodzi o to, by oddawać Mu pokłon, nawet wątpiąc. 

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy