„Ofiarowanie Izaaka” na płótnie Philippe de Champaigne

Syn Abrahama nie zostanie złożony w ofierze. Tę dramatyczną opowieść bardzo chętnie malowali artyści. Pozwalała im bowiem na pokazanie skrajnych emocji, które musiały targać jej uczestnikami. Opis tej sceny znajdujemy w Księdze Rodzaju (Rdz 22,1-19). Bóg postanowił wystawić na próbę lojalność Abrahama, nakazując mu złożyć ofiarę z jego syna Izaaka, który był wówczas jedynym synem sędziwego patriarchy. Zrozpaczony Abraham postanowił wypełnić nakaz Boga. Zabrał swojego syna na wzgórze Moria i zbudował ofiarny ołtarz. Położył na nim Izaaka. Kiedy miał zadać śmiertelny cios, powstrzymał go anioł. Na obrazie widzimy kulminacyjną chwilę tej opowieści. Anioł wskazuje palcem niebo, informując, że przybywa z polecenia Boga. Na potwierdzenie jego słów z nieba emanuje złocisty blask. Zaskoczony patriarcha obraca się w stronę Bożego posłańca. Za chwilę usłyszy słowa anioła, zapisane w Księdze Rodzaju: „Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu” (Rdz 22,16-18). Z lewej strony na dole obrazu widzimy zaplątanego w zarośla baranka, przeznaczonego na ofiarę zamiast Izaaka.