O co pytają studenci?

Od prawie roku jestem znów duszpasterzem akademickim. Pierwszy raz pełniłem tę posługę osiemnaście lat temu. Siłą rzeczy czasami porównuję dzisiejszą młodzież z tą, której towarzyszyłem wtedy w Szczecinie. Oczywiście jest sporo podobieństw wypływających po prostu z identycznej sytuacji życiowej, w której znajdowali się i znajdują moi podopieczni. Studenci są na progu dorosłego życia. Z jednej strony angażuje ich uczelnia, z drugiej – cały czas myślą o tym, co się rozpocznie po zakończeniu nauki. A na większość z nich czekają trzy rzeczywistości: małżeństwo, praca i parafia. Jeszcze w czasach szczecińskiego duszpasterstwa ukułem sobie zasadę, o której wspominałem już kiedyś na tych łamach, a która brzmi być może topornie, ale syntetycznie wskazuje kierunki pracy z młodymi ludźmi: jeśli wstąpią w związek małżeński, niech wytrwają w wierności do końca życia, jeśli pójdą do pracy, niech będą uczciwi, jeśli pójdą do parafii, niech nie stracą wiary. Każdy, kto towarzyszy ludziom w ich formacji, wie, jak dużo wysiłku wymaga przygotowanie ich do podjęcia tych trzech wyzwań. Pozostają one wciąż niezmienne i dlatego z młodymi powracam do wielu tematów, jakie poruszałem już w Szczecinie.

Jest jednak jedna istotna różnica. Niedawno pewna osoba, bardzo zaniepokojona sytuacją Kościoła w Polsce, zapytała mnie, z jakimi wątpliwościami studentów mierzę się w kontekście licznych kościelnych skandali. Szczerze mówiąc, dopiero jej pytanie uświadomiło mi, że przez ten rok nikt w duszpasterstwie nie zagadnął mnie o te sprawy. – To w takim razie o co ojca pytają? – zdziwiła się. – O to, co Jezus powiedział w Ewangelii – dopiero kiedy wypowiedziałem do niej te słowa, dostrzegłem różnicę pokoleń. Dzisiaj moich studentów interesuje, co Jezus powiedział w Ewangelii. Czy nie obchodzą ich Kościół, świat, polityka lub ekonomia? Oczywiście, że tak, ale od księdza pragną wyjaśnienia słów Jezusa, a nie mądrości tego świata. •