Świątynia w czasie

To jedna z najpiękniejszych książek Abrahama Joshuy Heschela, żydowskiego myśliciela, urodzonego w Polsce międzywojennej. Jan Paweł II w swoim liście o świętowaniu niedzieli cytował tę książkę, co jest jeszcze jednym dowodem, jak ważna to lektura.

Heschel przedstawia teologię szabatu. Przekonuje, że judaizm jest religią dążącą do uświęcania czasu. Szabat jest świątynią wznoszoną nie tyle w przestrzeni, co w czasie. „To, czym jesteśmy, zależy od tego, czym szabat jest dla nas”, pisze autor.

Podziwiam żarliwość potomka chasydów. Zastanawiam się, czym dla nas, dzisiejszych chrześcijan, jest niedziela. Czy umiemy świętować, cieszyć się tym dniem? Wiele intuicji Heschela można odnieść wprost do niedzieli. Np.: „Kto chce wkroczyć w świętość dnia, musi wyrzec się przekleństwa targowego zgiełku, jarzma trudu, oddalić się od nerwowości i szału zachłanności”.