Sześciogodzinna ekranizacja Cichego Donu ukazała się w serii „Klasyka filmu radzieckiego”. Gierasimowowi udało się na fali postalinowskiej odwilży zrealizować przejmującą opowieść o losach dońskich Kozaków w czasie rewolucji.

Choć nie brakuje tu akcentów propagandowych, można powtórzyć za piszącym o powieści Józefem Mackiewiczem: „Cieszyłem się, gdy zwyciężali Kozacy, a smuciłem, gdy zwyciężała Armia Czerwona.”