Światłoczuli

Siedząc przy stołach, wspinają się po siedmiu stopniach na górę Tabor. Malują to, czego nie da się namalować. Uczą się piękna. Kreska po kresce.

Pisanie ikon to nie machanie pędzlem – opowiada o. Cyprian Moryc, bernardyn – to szkoła kontemplacji. Otoczony jest wianuszkiem młodych ludzi. Przyjechali na rekolekcje lubelskiej wspólnoty „Jezus żyje wśród studentów”, sporej charyzmatycznej grupy, która co tydzień zapełnia aulę Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej. W ubiegłym roku pisaliśmy o rekolekcjach, na których młodzi wielbili Boga tańcem. Niedawno odkryli nowy charyzmat. Przez siedem dni uczą się pisania ikon. Dlaczego piszą, a nie malują? – spyta ktoś, udowadniając, że to zwykła kalka językowa (pisat’ po rosyjsku to malować). Ikona to traktat teologiczny. Ważny jest każdy szczegół. Według prawosławnego teologa Pawła Floreńskiego, siedem etapów pisania ikony odpowiada siedmiu dniom stworzenia świata. Ruszyliśmy drogą ikony. Krok po kroku, kreska po kresce…

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« ‹ 1 › »

oceń artykuł

Marcin Jakimowicz

Dziennikarz działu „Kościół”

Absolwent wydziału prawa na Uniwersytecie Śląskim. Po studiach pracował jako korespondent Katolickiej Agencji Informacyjnej i redaktor Wydawnictwa Księgarnia św. Jacka. Od roku 2004 dziennikarz działu „Kościół” w tygodniku „Gość Niedzielny”. W 1998 roku opublikował książkę „Radykalni” – wywiady z Tomaszem Budzyńskim, Darkiem Malejonkiem, Piotrem Żyżelewiczem i Grzegorzem Wacławem. Wywiady z tymi znanymi muzykami rockowymi, którzy przeżyli nawrócenie i publicznie przyznają się do wiary katolickiej, stały się rychło bestsellerem. Wydał też m.in.: „Dziennik pisany mocą”, „Pełne zanurzenie”, „Antywirus”, „Wyjście awaryjne”, „Pan Bóg? Uwielbiam!”, „Jak poruszyć niebo? 44 konkretne wskazówki”. Jego obszar specjalizacji to religia oraz muzyka. Jest ekspertem w dziedzinie muzycznej sceny chrześcijan.

Czytaj artykuły Marcina Jakimowicza