Podczas gdy współcześni reżyserzy budują napięcie za pomocą ketchupu imitującego krew, mistrz gatunku niespiesznie rozwija fabułę z „drugim dnem”. Jeff porusza się na wózku inwalidzkim i z nudów obserwuje przez okno, co się dzieje u małżeństwa Thorwaldów. A ponieważ widzi niewiele, resztę czerpie z wyobraźni. Pewnego popołudnia słyszy jednak wyraźnie rozpaczliwy krzyk sąsiadki. Czy mąż ją zamordował? Nie, to konfabulacja... – myśli sobie Jeff. Tyle że pani Thorwald więcej nie wychodzi z domu.