Kim jesteś, poeto?

W Pseudo przedzieramy się przez ślady dzieciństwa i lat młodzieńczych, by dotrzeć do czasu teraźniejszego. W każdym z tych czasów bohater próbuje odnaleźć znaki Boga, dokonuje też rachunku sumienia. Dopiero teraz dostrzega metafizyczny wymiar wydarzeń, które kiedyś wydawały się prozaiczne. Język Jakubowskiego, łączący styl wysoki z potocznością, świetnie te zjawiska ilustruje. To właśnie w takich, dwuznacznych konstrukcjach jak: „Urwałem się z religii,/ spadam”, znajdujemy odzwierciedlenie dramatu bohatera. To one – wraz z doświadczeniem zawartym w wierszach – czynią tę poezją ciekawą. Tomik został dołączony do 3. numeru pisma literackiego „Topos”.
 

oceń artykuł