"A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych?"

Czytając przypowieść o sędzim i wdowie, odnoszę wrażenie, że upór i determinacja są drogą do osiągnięcia zamierzonego celu. Ale czy również dotyczy to modlitwy?

rozważa Danuta Krzywoń pedagog

|

13.10.2010 10:38 GN 41/2010

dodane 13.10.2010 10:38

Modląc się, staram się być pełna nadziei i ufności, gdyż moja wiara daje pewność. Staram się poszukiwać twórczych sposobów kontaktu z Bogiem. Gdy przychodzi zniechęcenie, muszę jak ta wdowa odważnie prosić,
by sztywne i ociężałe podchodzenie do modlitwy nie uśmierciło jej rutyną!

W mojej modlitwie zasadniczą sprawą jest pragnienie spotkania Jezusa! Troszczę się o systematyczność modlitwy – bo choć zdolność do modlitwy jest darem Boga, to jednak tylko regularna praktyka może ją przemieniać w trwały związek z Bogiem.

„Bądź wola Twoja” – wołam – i tego się trzymam. Przyjmuję Jego wolę, nawet jeśli po ludzku jej nie rozumiem, żyję tak, by „Syn Człowieczy znalazł we mnie wiarę, gdy przyjdzie”.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

Czytasz fragment artykułu

Subskrybuj i czytaj całość

już od 14,90

Poznaj pełną ofertę SUBSKRYPCJI

Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
1 / 1
oceń artykuł Pobieranie..

rozważa Danuta Krzywoń pedagog

Zapisane na później

Pobieranie listy