"Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, (...) a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych"

Biegną wokół mnie inni ludzie, biegnie świat. Sam bieg jest naturalny i dobry, bo biegnie przecież czas, w którym żyjemy. Bieg bywa jednak męczący. Na szczęście. Zmęczenie przypomina mi, że w tym biegu nie poradzę sobie sama.

Że potrzebuję Boga, który doda mi siły i Słów, w których będę mogła odpocząć. „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”. Jezus mówi, że znajdę ukojenie, jeśli wezmę na siebie Jego jarzmo i będę się od Niego uczyć. W judaizmie jarzmo było obrazem posłusznego poddania się woli Boga.

Posłuszeństwo nie budzi ani przyjemnych, ani modnych skojarzeń. Jednak szukanie łatwej pociechy w Bogu nigdy nie przynosi mi ulgi. Dopiero umiejscowienie swoje-go życia, obowiązków i pasji w perspektywie podążania za Jezusem, daje mi prawdziwe wytchnienie. Odpoczynek znajduje się w szukaniu i wypełnianiu Jego woli. Dopiero wtedy bieg ma sens. Staje się słodkim jarzmem.

not. jk