Kalendarz Liturgiczny

26 grudnia
Środa – oktawa Narodzenia Pańskiego, święto św. Szczepana, pierwszego męczennika
Po tych słowach skonał
Moje ostatnie słowa, ostatni przed śmiercią czyn, gest – nie da się ich zarezerwować, przygotować zawczasu czy z góry założyć. Moje ostatnie słowa, ostatni czyn, gest – te wypowiedziane, wykonane dosłownie przed chwilą – dokonują się teraz właśnie, miałam na nie wpływ.
Dz 6,8–10;7,54–60; Ps 32; Mt 10,17–22

27 grudnia
Czwartek – oktawa Narodzenia Pańskiego, święto św. Jana Apostoła
To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce.
Nasz Bóg daje się spotykać: w Eucharystii, w swoim Słowie, w ludziach, w ranach Kościoła – możemy dotykać, patrzeć, słyszeć, mówić. W Boga wierzy się duszą i ciałem, całym umysłem i ze wszystkich sił. Poświęcać Mu ułamek pamięci, jedną mglistą myśl, pojedynczy gest – to nie ma sensu.
1 J 1,1–4; Ps 97; J 20,2–8

28 grudnia
Piątek – oktawa Narodzenia Pańskiego, święto Świętych Młodzianków, męczenników
Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
Boża sprawiedliwość oznacza łaskę dla nas – niesprawiedliwych. Boża wierność oznacza oczyszczenie dla nas – niewiernych. Moje szukanie sprawiedliwości, moje próby trwania w wierności – co oznaczają dla innych? Tylko dochodzenie własnych praw? Pogardę dla tego, co słabsze?
1 J 1,5–2,2; Ps 124; Mt 2,13–18

29 grudnia
Sobota – oktawa Narodzenia Pańskiego, wspomnienie św. Tomasza Becketa
Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.
W gruncie rzeczy, któż z nas nie chce zostać poznany. Kto zrozumie nasz szyfr, kto otworzy wreszcie furtkę naszego ogródka, kto znajdzie drogę…? Trudno jest być nieznanym, samotnym, niepojętym. Będę jak oni – zapragnął Bóg – będę dzieckiem, będę synem, będę ojcem. Poznają mnie.
1 J 2,3–11; Ps 96 Łk 2,22–35