Byłem w Carlsbergu jeszcze za życia Księdza, wielokrotnie z nim rozmawiałem, odwiedziłem również jego drukarnię, w której „złotą rączką” był właśnie pan Ernest. Tam też spotkałem małżeństwo, przed którym ks. Franciszka ostrzegano, ale on nie zwracał na to uwagi. Życie potwierdziło te przypuszczenia. Ci ludzie zdradzili skromnego księdza, ubranego zawsze w stary, pocerowany sweter, bo niczego nie posiadał. To, co miał, dawał innym, również państwu Gontarczykom, a oni tak mu się odpłacili. No, cóż, wzięli to na swoje sumienie.