Alfred Jesionowski (1902–1945?), czołowy, obok Zdzisława Hierowskiego, krytyk literacki na Śląsku w latach międzywojennych, został po wojnie właściwie zapomniany. W PRL jego dorobek pomniejszono, nieco protekcjonalnie określając go „krytykiem pobłażliwym w swych ocenach”, zwłaszcza wobec tego, co powstawało na Śląsku. Lekceważenie to nie wynikało jednak ze stanu faktycznego, ale raczej ze światopoglądu autora, jego przekonań religijnych i narodowych. Jesionowski nie chciał niszczyć człowieka, w ocenie dzieła potrafił jednak być bardzo rzeczowy.