– Esterkę, siedmioletnią czarną dziewczynkę, spotkaliśmy w grupie żebrzących dzieci. Rezolutna i uśmiechnięta zaprowadziła nas do drewnianej kaplicy, w której zgromadzono sfatygowane rzeźby wyciągnięte z gruzów katolickiej katedry Notre Dame w stolicy Haiti Port-au-Prince.

Ogromne, ufne, piękne oczy dziecka kontrastowały z zasmuconym spojrzeniem Matki Boskiej. Zrobiłem zdjęcie. Jest ono jednym z tych, które odbierają mi dobre samopoczucie.

Mimo upływu kilku miesięcy, każde wspomnienie pobytu na Haiti jest dla mnie bolesne. Ponad milion ludzi żyjących na ulicy lub w naprędce skleconych namiotach. Wszech-obecny, obezwładniający zapach śmierci.