Dziękczynna litania

Za co dziękuję? Zacznijmy od samej góry, czyli od Pana Boga. Dziękuję Mu przede wszystkim za to, że jest. Myśl, że mogłoby być inaczej, budzi przerażenie, trwogę, jak w jednej z piosenek Ryszarda Riedla. Tymczasem Bóg jest osobą, którą znamy po imieniu.

Nie jakimś abstraktem, konstrukcją myślową, symbolem, tylko Kimś, kto stał się nam bliski, stał się człowiekiem. Dziękuję Mu również za własne istnienie, za to, że powołał mnie do życia. Za dar życia chcę także podziękować moim rodzicom. I za wiarę, którą mi przekazali. Wiem, jak ciężko ludziom, którzy nie odebrali podobnego wzorca, przebić się do wiary. Ja miałem o wiele prościej.

Dziękuję mojemu przyjacielowi, który, gdy miałem możliwość podjęcia pracy w Warszawie, nie wahał się nawet minuty, tylko spontanicznie zaoferował mi swoje mieszkanie. Dziękuję koledze, który, dzieląc się ze mną wątpliwościami, powiedział mi o istnieniu Radia Józef. Dzięki niemu od kilku lat jestem stałym słuchaczem tego radia i jest to dla mnie doświadczenie wspólnoty. Podziwiam tych ludzi, którzy za niewielkie pieniądze robią świetne audycje.

Na swojej drodze życiowej spotkałem wielu wspaniałych kapłanów, którym również chciałbym podziękować. Mam na myśli zarówno moich katechetów, jak i arcybiskupa Ignacego Tokarczuka – dzielnego człowieka, który w czasach komunistycznych wykazał wielką siłę ducha.

Dziękuję mojej żonie za to, że mnie wspiera. Kiedy startowałem w programie „Gwiazdy tańczą na lodzie”, doping, który zgotowała mi wraz z dziećmi, bardzo mi pomagał. Dzieciom jestem wdzięczny za wszystkie słowa, którymi chwytają mnie za serce. Do dziś przechowuję wzruszającą kartkę, którą 7-letni syn przysłał mi z wyspy Rodos, i wspaniałą laurkę, którą dostałem od córki na Dzień Taty.

Jest jeszcze cała litania ludzi, których mógłbym tutaj wymienić. Wśród nich wiele anonimowych osób, które rozpoznając mnie na ulicy, okazują mi życzliwość, uśmiechają się. Im również dziękuję.