Kard. Ratzinger miał potężną bibliotekę. Zabrał ją z Niemiec do Rzymu. Gdy był jeszcze kardynałem, zagadnąłem go: – Kiedyś trzeba to będzie przewieźć z powrotem…
– Dlatego – odpowiedział – zostanę na emeryturze w Rzymie.
W zeszłym roku pytał mnie: – Ile masz do emerytury?
– Niecałe dwa lata.
– Toś szczęśliwy… Mnie skazano na dożywocie!

Kiedyś zostałem zaproszony na obiad do kard. Ratzingera. Parę lat wcześniej otrzymał wspaniałe wino. Chciał mnie nim poczęstować. Otwiera, kosztuje – skwaśniałe. Idzie po drugą butelkę, potem następne – wszystko skwaśniało! Takie wspaniałe wino!
– A gdzie Ty to wino przechowujesz? – pytam.
– Tu obok, w komórce.
Komórka była ciepła, a w dodatku butelki stały. Więc ja na to: – Butelki muszą leżeć, żeby wino się nie zepsuło!
– A skąd ty się na tym znasz? Wy przecież winnic nie macie...
– A to – powiadam – mogunckie wykształcenie!
Ze wspomnień abp. Alfonsa Nossola