Kiedy staniemy przed Bogiem, nie będzie się liczyła wielkość naszych ziemskich „spichlerzy” ani to, jak bardzo będą one wypełnione. Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś? Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga (Łk 12,20-21). To przestroga, która skłania do przyjrzenia się naszym własnym pragnieniom. O jakie dobra najbardziej zabiegam – te gromadzone w ziemskich „spichlerzach” czy te, które sprawiają, że będę „bogaty u Boga”?